قطعنامه 598 شورای امنیت سازمان ملل متحد در 30 تیرماه 1366، به اتفاق آراء به تصویب رسید و جمهوری اسلامی ایران در 27 تیرماه 1367، به طور رسمی آن را پذیرفت و مدتی پس از آن نیز، آتش‌بس رسمی بین دو کشور در حال جنگ با نظارت مأموران سازمان ملل برقرار شد. هدف از تهیه این مقاله پاسخ به پرسش اصلی این پژوهش با موضوع «چرایی و چگونگی پایان جنگ و تأثیر آن در پذیرش قطعنامه 598» توسط بنیان‌گذار و معمار کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره) می‌باشد. با توجه به ماهیت موضوع و در مسیر پاسخگویی به سؤال‌های اصلی و فرعی، در این تحقیق از روش توصیفی- تحلیلی جهت بررسی موضوع استفاده شده است و از نظر نوع تحقیق در دسته پژوهش‌های نظری – کاربردی قرار دارد. روش و ابزار گردآوری اطلاعات و داده‌ها نیز به شیوه کتابخانه‌ای – اسنادی و منابع اینترنتی می‌باشد. با تجزیه و تحلیل پرسش این مقاله، پاسخ روشنی برای آن داده شد. نتایج تحقیق نشانگر آن است که اولاً چرایی و چگونگی پایان جنگ به خاطر فهرست مشکلاتی بود که مسئولان آن روز کشور مقابل روی امام (ره) گذاشتند و نشان دادند که کشور نمی‌کشد و نمی‌تواند جنگ را با این همه هزینه ادامه دهد و دوماً تصمیمی که خود ایشان بعد از پذیرش قطعنامه اعلام می‌دارد و آن این است که می‌فرمایند: در شرایط کنونی آنچه موجب این امر شد تکلیف الهی‌ام بود.
)